Op 8-jarige leeftijd leerde de Friese Mirthe zeilen in de optimist op het Pikmeer bij Grou. Inmiddels reist ze de hele wereld over voor wedstrijden en trainingen. In onderstaande blog, inclusief persoonlijke video, neemt Mirthe ons mee tijdens haar trainingskamp op Lanzarote. Ze laat ons haar wereld zien!
Ik ben denk ik nog nooit zo blij en trots geweest. Mijn beste resultaat tot nu toe in mijn carrière. Ik heb het over mijn 10de klassering op het WK Laser Radiaal in Melbourne in februari 2020. Ik had dat jaar besloten om alles op het zeilen in te zetten. Ik was aangesloten bij Team Turbo, het team dat Marit Bouwmeester zou gaan helpen in de voorbereiding op de Olympische Spelen in Tokio. We trainden fulltime. Ik was dat jaar ongeveer 200 dagen van huis weg, onder andere naar prachtige plekken zoals Australië, Lanzarote en Vilamoura. Een leerzaam proces, dat absoluut niet zonder slag of stoot ging. Door weinig wind en daardoor minder races, stond iedereen in de klassering erg dicht bij elkaar op de laatste dag. Alles kon nog gewonnen of verloren worden. Zenuwachtig en gespannen was ik zeker. Gelukkig hadden de voorgaande maanden training en wedstrijden met Team Turbo mij voorbereid om onder dit soort omstandigheden mijn hoofd erbij te houden en mijn eigen wedstrijd te zeilen. Hierdoor was ik zelfverzekerd en maakte ik mijn eigen keuzes. En met succes. Ik mocht mezelf voor het eerst bij de top-10 beste zeilsters van de wereld scharen.
Mooie herinneringen, maar in de topsport geldt een belangrijke regel: “je bent zo sterk als je laatste wedstrijd”. En precies om die reden zijn we met Team Turbo -na een lange onderbreking door COVID- nu weer volle bak in training voor de aankomende periode. Er staat namelijk een aantal hele belangrijke toernooien op de planning. Medio juli vind er een World Cup plaats in Japan tijden het pre-Olympisch event en in oktober vind het WK plaats in Texas. Het doel van het team is een gouden medaille voor Marit op de Olympische Spelen, mijn persoonlijke doel is de ‘echte’ aansluiting bij te top vinden en het behouden/verbeteren van mijn (inmiddels) verworven top 10 klassering op de Wereldranglijst. Daarom gingen we -traditiegetrouw- op trainingskamp naar Lanzarote en Grancanaria . Hier hebben we ongeveer 8 weken doorgebracht. En of we veel getraind hebben. Zoals je ziet in onderstaande video, zaten we dagelijkse in de gym en op de fiets. Overigens echt een prachtige omgeving, echt een aanrader als de grenzen weer opengaan. Het resultaat van dit trainingskamp? Ik ben fysiek topfit en heb we veel trainingsuren op het water gemaakt. Dat gaf vertrouwen in aanloop naar een wedstrijd die we daar zouden gaan varen. Helaas waren er bijna geen wedstrijden na het EK in Oktober, waardoor we relatief weinig wedstrijduren hebben kunnen maken. Maar ach, we hadden ons tijdens de trainingen toch optimaal voorbereidt?
Je kan net zoveel uren in de gym en op het water maken als je wilt, maar een wedstrijd zeilen is kennelijk toch iets anders dan trainen. Je kan het een beetje vergelijken met als je een oefenpartijtje voetbalt. Je weet hoe je medespelers reageren, en het is dan vrij makkelijk om een goal te scoren. Maar als er ineens een échte tegenstander om je heen staat is het ineens een stuk moeilijker. Zo werkt dat voor mij ook: ik heb veel uren alleen met Marit getraind, waardoor je gewend raakt om met 1 andere boot om je heen te zeilen. Tijdens een wedstrijd heb je alleen nog 50 andere boten om je heen en is het ineens een stuk moeilijker om bijvoorbeeld van de startlijn te komen en je eigen wedstrijd te zeilen, zonder je te laten beïnvloeden door alle andere boten op de baan.
En daar ben ik achter gekomen. Tijdens de enige wedstrijd werd ik 10de uit een veld van 38 boten. Dit was een vrij teleurstellend en frustrerend resultaat. Niet eens de plek op het resultaatbord zelf, maar vooral het gevoel dat het wedstrijdritme ontbreekt. Ik heb mega hard getraind en voel met fit, maar tijdens een trainingswedstrijd in Lanzarote afgelopen maand ontbrak het vertrouwen, en werd ik echt overvallen door de wedstrijdomstandigheden. Eigenlijk wel gek hè? Je verwacht: die meid heeft hard getraind, dat zal dat vast in het resultaat terug te zien zijn. Maar het tegendeel is waar. Als ik er nu op terug kijk is dat helemaal niet gek, maar op het moment was het zeker wel even een deuk in mijn zelfvertrouwen. De belangrijkste les die ik uit de situatie meeneem is dat trainingsfit en wedstrijdfit niet hetzelfde is, en dat ik dit moet meenemen in de wedstrijdvoorbereiding en in mijn verwachtingen.
Ondanks de ‘reality check’, ben ik blij dat deze situatie mij nu is overkomen en dat ik deze les geleerd heb. Ik sta weer met beide benen op de grond en weet dat ik fysiek en zeil fit ben. De aankomende weken en maanden is het van belang dat we meer in wedstrijdvorm gaan trainen. Dat de daadkracht terug komt en dat ik dit uitstraal. Hard en respectvol trainen, blijven leren, blijven verbeteren en racen om een maximaal resultaat neer te zetten. En zo weer snel een volgend topresultaat kan gaan behalen, net zoals op het WK in Australië.
- Mirthe Akkerman
Meer weten over Mirthe en waarom wij haar ondersteunen? Je leest het hier!