Het nieuwe seizoen staat weer voor de deur! En wat een lekker gevoel is dat. Na het WK in Oman, dat eind november startte, heb ik even de tijd genomen om wat uit te rusten. Het was een lang seizoen en ik had het ook echt even nodig om bij te komen.
Afgelopen januari heb ik met opgeladen batterijen weer de eerste zeiluren gemaakt op Lanzarote, om daarna in februari met de familie op bezoek te gaan bij mijn opa in Zuid-Afrika. Dit was natuurlijk superleuk! Maar de start van het nieuwe seizoen was ook alweer heel dichtbij, daarom was het van cruciaal belang dat ik deze periode al een zorgvuldig afgestemd trainingsprogramma zou doorlopen. Daarom heb ik in goed overleg met mijn fysieke coach in Nederland een volledig fysiek programma opgesteld dat ik in Zuid-Afrika heb kunnen draaien. Na deze vakantie -zo voelde het stiekem toch nog een beetje- was ik weer helemaal opgeladen en totally excited om aan het nieuwe wedstrijdseizoen te beginnen.
Het nieuwe wedstrijdseizoen
Het nieuwe wedstrijdseizoen begon in maart met een trainingswedstrijd op Palma de Mallorca, waar ik als tweede eindigde. Een goede warming-up kunnen we wel zeggen, die ook goed bleek te zijn voor het vertrouwen. Ik zeilde goed met een mooi resultaat: een podium. En wat was het een goed gevoel om daar weer een op te staan.
De volgende stop was de World Cup, die óók op Palma de Mallorca werd georganiseerd. Deze World Cup was het 1e grote evenement van het jaar en ook direct een event waar het er echt om ging. Tijdens dit evenement kon ik namelijk mijn A-status verdienen, wat slechts twee keer per jaar kan. En die A-Status is belangrijk, want met deze status kom je onder andere ook in aanmerking voor een substantiële financiële bijdrage vanuit NOC*NSF. Naast dit ‘financiële’ doel, had ik ook een individueel doel, namelijk de Medal Race behalen. Aan deze Medal Race mag je meedoen als je na 5 dagen World Cup varen in de Top10 staat.
De World Cup werd weer gevaren onder zeer uitdagende condities, met veel wind. Maar… De eerste 3 dagen gingen echt heel erg goed en deed ik mee met de topzeilers. Ik stond er dus goed voor in mijn individuele doelstelling. Dit was voor mij fijn om te ervaren, omdat het bevestigde dat ik stappen heb gemaakt met deze harde wind. Zeilen onder deze condities was namelijk voor mij altijd een verbeterpunt. Na dag 3 begonnen de laatste races van het event waarin mijn opdracht duidelijk was: mijn positie in de Top10 vasthouden. Maar zoals het gezegde luidt: niets is zo veranderlijk als de wind. En dat maakt dat ook zeilen een zeer veranderlijke sport is. En dat bleek. Want na Dag 3 hadden we een andere windrichting, waar ik niet echt grip op kon krijgen. Hierdoor nam mijn zelfvertrouwen af en sloop de twijfel erin. Het resultaat: ik voerde mijn plan niet meer zo overtuigend uit als ik dat de eerste dagen deed. En dit was ook te zien in het resultaat.
Uiteindelijk ben ik tijdens deze World Cup 15de geëindigd in een veld met 90 boten. Dat was even een zure appel om door heen te bijten omdat ik zowel mijn A-status limiet als de Medal Race (en daarmee mijn individuele doelstelling) niet had gehaald. Maar, zoals het altijd geldt in de sport: Accept, adapt & move on. Ik heb ook heel veel goede stappen gezet tijdens deze eerste World Cup van het jaar. Dat ik met zulke weeromstandigheden na 3 dagen op een goede plek lag is iets wat ik mee kan nemen naar volgend jaar. De volgende keer moet ik het alleen vol zien te houden.
Bouwen aan het teamgevoel
Na de eerste World Cup van het seizoen stond de ‘Indaba’ op de planning. Dit klinkt misschien als een Arabisch kledingstuk, maar niks is minder waar. De Indaba is een, in principe, jaarlijks terugkerende teambonding van 3 dagen met alle Nederlandse zeilers van het Watersportverbond. En ik zeg in principe, want door de alom bekende omstandigheden kon deze activiteit de afgelopen twee jaar niet plaatsvinden. We wisten van tevoren niet wat we gingen doen, want de enige informatie die we kregen was de paklijst. Door de paklijst kregen we wel het idee dat we veel buiten gingen zijn en dat het een soort ‘Kamp van Konings Brugge’ zou worden. Dit bleek aardig te kloppen, want we hebben deze 3 dagen met de mariniers op Texel doorgebracht. Tijdens deze Indaba doorliepen we een intensief programma waarbij de focus lag op de samenwerking in teams. Dit was super leerzaam en doordat iedereen zijn telefoon moest inleveren bij aankomst, was er veel aandacht en tijd om echt met elkaar in gesprek te gaan.
De knop om in Hyeres
Eind april stond de French Olympic Week in het -logischerwijs- Franse Hyères op de planning. Na de World Cup op Palma de Mallorca en een gesprek met mijn coach had ik besloten om het resultaat deze week echt helemaal los te laten. De gedachte: als je je focust op het proces, dan komt het resultaat vanzelf. De eerste dag verliep echter moeizaam. Ik was niet plezier aan het maken en maakte het, nog steeds, allemaal heel groot in mijn hoofd. Ik maakte me druk om de A-Status en de financiële implicaties, om het feit dat het me maar niet lukte om een Medal Race te halen, en ga zo maar door.
Na Dag 1 was ik er he-le-maal klaar mee. Ik doe deze sport omdat ik dit leuk vind, resultaten zijn twee. De hele stapel onzekerheid heb ik toen teruggebracht naar wat ik moest doen op het water. Ik heb het klein gehouden en elke dag een zo klein mogelijk doel gesteld. Soms was het de start, andere keren de positionering in het veld, en ga zo maar door. Maar dus niet: ik wil vandaag minimaal 8e worden. Ik kreeg hierdoor het gevoel dat ik meer grip kreeg op de omstandigheden en dat ik zelf baas was over wat er in de boot gebeurde, in plaats van die negatieve gedachtes in mijn hoofd. Het racen ging die dag direct beter, wat een enorm fijn gevoel was. Na dag 4 kon ik zelfs meestrijden voor de medailles en ging ik uiteindelijk als 7e de Medal Race in. Mijn eerste Medal Race!!! Ik was zo blij dat ik deze eindronde had gehaald. Tijdens mijn eerste Medal Race zat ik hoog in mijn spanning en was ik enorm nerveus. Het inmiddels bekende resultaat: ik werd passief, en was daardoor niet overtuigend genoeg. Daardoor ben ik 8ste geëindigd. Balen van die Medal Race, maar dit toernooi gaf mij een enorm fijn gevoel omdat het laat zien dat ik het limiet voor de A-Status kan zeilen. De French Olympic Week was een week met veel leerzame lessen en een mooi resultaat.
Doorpakken op de Allianz Regatta in eigen land
Begin juni stond de tweede World Cup van het seizoen op de planning in ons eigen landje. De World Cup vond plaatst bij de Marina Muiderzand bij Almere. Voorafgaand aan de World Cup hadden we een trainingsweek op dezelfde locatie, en daar kwam ik er al snel achter dat er een nieuwe omstandigheid was waar we mee om moesten gaan: waterplanten. Tijdens onze training hebben we daarom een paar uur gepakt om te leren hoe je de waterplanten zo snel mogelijk van je zwaard en je roer afkrijgt tijdens de race. Want een waterplant aan je boot zorgt voor veel weerstand, en dat moet je natuurlijk niet hebben in het water. De eerste dag van de World Cup stond er weinig wind en hebben we maar 1 wedstrijd kunnen zeilen. Ik kwam niet helemaal lekker weg en had daardoor, net zoals in Hyeres, geen goede eerste dag. Maar in Hyeres heb ik laten zien dat ik over voldoende veerkracht beschik om de race alsnog naar mijn hand te zetten. Dag 2 begon ik met een hele goede race, maar was ik helaas te vroeg gestart waardoor ik gediskwalificeerd werd. Ook dat nog.. De tweede race van deze tweede dag ging ik heel goed van start, maar was ik iets te ongeduldig waardoor ik te vroeg een beslissing nam, die niet goed uitpakte. En dan sta je 37ste na dag 2… Niet de plek waar je wil staan zullen we maar zeggen. Maar mijn wijze les van de eerdere events stond me nog helder voor de geest: laat je niet gek maken door de resultaten, maar focus op de kleine stapjes die je kan zetten.
Dag 3 was dus het kleine doel dat ik had gesteld: met dezelfde overtuiging zeilen, maar zonder die duur uitpakkende foutjes. Ik deed precies hetzelfde als de eerste dagen, maar hield meer geduld en overzicht waardoor ik vooraan mee kon zeilen. Dit heb ik kunnen vasthouden, waardoor ik op Dag 4 uiteindelijk op een 6e plaats stond. En dus weer een kwalificatie voor de Medal Race. Two out of two. Ik had echt niet verwacht dat ik de Medal Race ging halen toen ik er zo slecht voor stond op Dag 2, dus ik was hier extra blij mee! Maar dus niet alleen door het resultaat, maar omdat ik gewoon echt goed aan het zeilen was met alle overtuiging die ik in me had. In Hyeres wist ik niet hoe ik de Medal Race moest aanvliegen, dus deze Medal Race wou ik voor eigen publiek laten zien dat ik ook onder deze druk een goede prestatie neer kon zetten. Ik ben in alle vrijheid gestart, kon mijn zenuwen onder controle houden en heb alles gegeven. Ik kwam als 5de boven bij de eerste bovenboei, als 3de bij de tweede bovenboei, en pakte in de laatste downwind nog 2 bootjes waardoor ik als eerste over de finishlijn kwam!! YEAH!! Ik heb gewoon mijn eerste Medal Race gewonnen!! Ik ben hier zo ongelofelijk blij mee. Ik heb gevoel dat ik controle en overzicht had en dat al het harde werken én de harde lessen eindelijk iets opleverde. On the to the next one!
- Mirthe Akkerman
Volgende evenementen op de planning
- Juli - augustus: Training Marseille (Olympische venue) en trainingswedstrijden
- September: Test evenement Scheveningen
- Oktober: WK Houston
- November: EK Hyeres